معنی سرین گا - جستجوی لغت در جدول جو

سرین گا

فرهنگ گویش مازندرانی

زرین گل

(دخترانه)

آنکه چون گلی زرین زیبا و درخشان است

فرهنگ نامهای ایرانی

سرینگاه

جای نشستن، نشستنگاه، تخت، اورنگ، ران و کفل

فرهنگ فارسی عمید

سرینگاه

جای سر گذاشتن، بالش و بالای بستر که بر آن سر می گذارند

فرهنگ فارسی عمید

سرینگاه

(سُ)

نشستنگاه هرکسی. (ناظم الاطباء). نشستنگاه. (رشیدی) (برهان) (آنندراج) ، تخت پادشاهان خصوصا. (برهان)

لغت نامه دهخدا

زرین گل

(زَرْ ری گُ)

دهی از دهستان خدابنده لو است که در بخش قیدار شهرستان زنجان و هیجده هزارگزی جنوب خاوری قیدار واقع است و 516 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

زرین گاو

(زَرْ ری)

صراحی و ظرفی از طلا که به صورت گاو سازند. (فرهنگ فارسی معین). صراحی از طلا که به صورت گاو سازند. (ناظم الاطباء) :
ساقی است آهوی سیمین و از آن زرین گاو
خون خرگوش کند آبخور مارانم.
خاقانی.
رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

سرون گاه

(سُ)

سروگاه. جای رستن شاخ حیوان و آن هر دو طرف سر است در عرض. آن را بعربی شقیقه گویند. (غیاث). موضعی که از آن شاخ روید که عبارت از میان سر باشد. (رشیدی) (آنندراج) :
همان در سرون گاه ماده دو تیر
بزد همچنان مرد نخجیرگیر.
فردوسی.
سری کوسزاوار باشد به تاج
سرون گاه او مشک باشد نه عاج.
نظامی

سُروگاه. جای رُستن شاخ حیوان و آن هر دو طرف سر است در عرض. آن را بعربی شقیقه گویند. (غیاث). موضعی که از آن شاخ روید که عبارت از میان سر باشد. (رشیدی) (آنندراج) :
همان در سرون گاه ماده دو تیر
بزد همچنان مرد نخجیرگیر.
فردوسی.
سری کوسزاوار باشد به تاج
سرون گاه او مشک باشد نه عاج.
نظامی

لغت نامه دهخدا